Το υπνοδωμάτιο, η κρεβατοκάμαρά μας είναι ένας χώρος απόλυτα προσωπικός, άβατος, σχεδόν ιερός. Εκεί νιώθουμε προφυλαγμένοι από τον έξω κόσμο, ασφαλείς, εκεί μπορούμε να είμαστε επιτέλους γυμνοί (τόσο σωματικά όσο και ψυχικά), ο πραγματικός εαυτός μας, χωρίς μάσκες, προσωπεία και περιττά στολίδια - ή ίσως με όσες μάσκες, προσωπεία και περιττά στολίδια ακριβώς επιθυμούμε.
Τί κάνει ένας άνθρωπος στο υπνοδωμάτιό του ; Χαλαρώνει, κοιμάται, κάνει σεξ ή αυνανίζεται, διαβάζει, γράφει, εργάζεται, καλεί τους φίλους του, παίζει με τα παιδιά ή τα ζώα του, μιλάει στο τηλέφωνο, χαζεύει την τηλεόραση ή τον υπολογιστή του, ακούει μουσική, χορεύει, κλαίει μόνος του στο σκοτάδι, τρώει κάτι στα πεταχτά, πίνει καφέ, μεθάει, κοιτάει ώρες ολόκληρες το ταβάνι του ή τη θέα από το παράθυρο, περιμένει, ελπίζει, ονειρεύεται, πεθαίνει.
Για κάποιους το υπνοδωμάτιό τους είναι ένας χώρος αγαπητός, φτιαγμένος με προσοχή και ενδιαφέρον για να είναι όσο το δυνατόν πιο όμορφος και λειτουργικός, για να τους υποδέχεται καθημερινά μετά τη δουλειά σαν ένας πιστός σύντροφος, για να τους ξεκουράζει και να τους ανανεώνει και να τους στέλνει μετά ξανά πίσω στη ζωή, σε ακόμα μια μέρα εργασίας και χαμένης ή κερδισμένης ενέργειας. Για κάποιους άλλους είναι ένας χώρος σκληρός, χώρος μιας δουλειάς βρώμικης, κοπιαστικής και απεχθούς (π.χ. το υπνοδωμάτιο ενός οίκου ανοχής) ή υποχρεωτικό κακό, μια προσωρινή συνθήκη συμβίωσης με άτομα που καλά-καλά δε γνωρίζουν, ίσως δε συμπαθούν καν ιδιαίτερα (π.χ το υπνοδωμάτιο ενός κοιτώνα μεταναστών) ή ακόμα και ένας τόπος πόνου και υποχρεωτικής καθήλωσης και απομόνωσης (υπνοδωμάτιο σε μια κλινική).
Η έκθεση Bedrooms, που στεγάζεται στον ατμοσφαιρικό χώρο του Metamatic : taf, παρουσιάζει 24 αθηναϊκά υπνοδωμάτια, που φωτογραφήθηκαν όλα τους μέσα σε δυο μήνες το περσινό καλοκαίρι και στη συνέχεια παρουσιάστηκαν στη 13η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας του 2012, στο πλαίσιο της εθνικής συμμετοχής της Ελλάδας, με ιδιαίτερη μάλιστα απήχηση στο διεθνή τύπο. Ο επισκέπτης περιδιαβαίνει ένα-ένα τα δωματιάκια γύρω (και πάνω) από την αυλή του Taf και θαυμάζει αυτά που αρχικά του μοιάζουν με κουτιά, πραγματικά όμως είναι μακέτες που βρίσκονται εκεί (δυο με τρεις σε κάθε δωμάτιο). H κάθε μακέτα συνοδεύεται από φωτογραφία του υπνοδωματίου, από τον φωτογράφο Γιάννη Χατζηασλάνη, που προβάλλεται μέσα από εικονοσκόπιο διαφανειών - κι έτσι έχεις τελείως την αίσθηση ότι κοιτάς αδιάκριτα μέσα από την κλειδαρότρυπα το δωμάτιο ενός αθώου και ανυπεράσπιστου ανθρώπου. Επίσης, στο κάθε ''κουτί'' αναγράφονται λεπτομερώς το είδος της κατοικίας, η περιοχή της, καθώς και βασικά στοιχεία των ενοίκων αυτής.
Υπνοδωμάτια μεγάλα ή μικρά, φτωχά ή πλούσια, γυμνά ή παραφορτωμένα, όμορφα ή με τα εντελώς απαραίτητα, από επαύλεις και αστικά λοφτ, από παλιές πολυκατοικίες του κέντρου και νεοκλασικά, ένας οίκος ανοχής, σπίτια μεταναστών, μια κλινική, ένα κοινόβιο καλλιτεχνών. ''Το πιο ανεξήγητα συγκινητικό πράγμα που είδα στη Βενετία ήταν μια διαφάνεια από ένα υπνοδωμάτιο ενός ζευγαριού Αλβανών μεταναστών και της δίχρονης κόρης τους'', έγραφε η Guardian μετά την έκθεση της Μπιενάλε. Εμένα πάλι με συγκίνησε ιδιαίτερα η μακέτα από ένα μικρό, όχι ιδιαίτερα τακτικό υπνοδωμάτιο στον Κεραμεικό, που κατοικείται από μια δασκάλα, η οποία στη μακέτα απεικονίζεται όρθια μπροστά σε ένα ρημαγμένο κήπο, να ατενίζει το κενό.
Ο σχεδιασμός, η παραγωγή και η εγκατάσταση ανήκει στην αρχιτεκτονική oμάδα των decaARHITECTURE. Σε ένα από τα δωμάτια προβάλλεται επίσης μια ταινία μικρού μήκους του Αναστάση Αγάθου.
(Το metamatic:taf βρίσκεται στην οδό Νορμανού 5, στο Μοναστηράκι. Η έκθεση διαρκεί ως τις 2 Σεπτεμβρίου 2013. Οι περισσότερες φωτογραφίες στην ανάρτηση προέρχονται από το blog της έκθεσης athensbedrooms.wordpress.com)
Τί κάνει ένας άνθρωπος στο υπνοδωμάτιό του ; Χαλαρώνει, κοιμάται, κάνει σεξ ή αυνανίζεται, διαβάζει, γράφει, εργάζεται, καλεί τους φίλους του, παίζει με τα παιδιά ή τα ζώα του, μιλάει στο τηλέφωνο, χαζεύει την τηλεόραση ή τον υπολογιστή του, ακούει μουσική, χορεύει, κλαίει μόνος του στο σκοτάδι, τρώει κάτι στα πεταχτά, πίνει καφέ, μεθάει, κοιτάει ώρες ολόκληρες το ταβάνι του ή τη θέα από το παράθυρο, περιμένει, ελπίζει, ονειρεύεται, πεθαίνει.
Η έκθεση Bedrooms, που στεγάζεται στον ατμοσφαιρικό χώρο του Metamatic : taf, παρουσιάζει 24 αθηναϊκά υπνοδωμάτια, που φωτογραφήθηκαν όλα τους μέσα σε δυο μήνες το περσινό καλοκαίρι και στη συνέχεια παρουσιάστηκαν στη 13η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας του 2012, στο πλαίσιο της εθνικής συμμετοχής της Ελλάδας, με ιδιαίτερη μάλιστα απήχηση στο διεθνή τύπο. Ο επισκέπτης περιδιαβαίνει ένα-ένα τα δωματιάκια γύρω (και πάνω) από την αυλή του Taf και θαυμάζει αυτά που αρχικά του μοιάζουν με κουτιά, πραγματικά όμως είναι μακέτες που βρίσκονται εκεί (δυο με τρεις σε κάθε δωμάτιο). H κάθε μακέτα συνοδεύεται από φωτογραφία του υπνοδωματίου, από τον φωτογράφο Γιάννη Χατζηασλάνη, που προβάλλεται μέσα από εικονοσκόπιο διαφανειών - κι έτσι έχεις τελείως την αίσθηση ότι κοιτάς αδιάκριτα μέσα από την κλειδαρότρυπα το δωμάτιο ενός αθώου και ανυπεράσπιστου ανθρώπου. Επίσης, στο κάθε ''κουτί'' αναγράφονται λεπτομερώς το είδος της κατοικίας, η περιοχή της, καθώς και βασικά στοιχεία των ενοίκων αυτής.
Ο σχεδιασμός, η παραγωγή και η εγκατάσταση ανήκει στην αρχιτεκτονική oμάδα των decaARHITECTURE. Σε ένα από τα δωμάτια προβάλλεται επίσης μια ταινία μικρού μήκους του Αναστάση Αγάθου.
(Το metamatic:taf βρίσκεται στην οδό Νορμανού 5, στο Μοναστηράκι. Η έκθεση διαρκεί ως τις 2 Σεπτεμβρίου 2013. Οι περισσότερες φωτογραφίες στην ανάρτηση προέρχονται από το blog της έκθεσης athensbedrooms.wordpress.com)
